Milaan, gelegen in het noorden van Italië en tweede stad van het land, kent vele gezichten. We kennen Milaan natuurlijk als modestad bij uitstek. De vele luxe kledingwinkels die het straatbeeld van de Quadrilatero della Moda (‘modewijk’) bepalen zijn het walhalla voor de echte haute couture liefhebber. Maar Milaan is meer, veel meer. De stad ademt een rijkdom van cultuur en historie. De Dom van Milaan is een van de grootste kathedralen ter wereld, het Castello Sforzesco de schatkamer van kunstwerken van Da Vinci en Michelangelo. Milaan mag met recht een metropool genoemd worden waar kunst, cultuur, design en sport elkaar vinden. Want ook sport, en in het bijzonder voetbal, is verankerd in de genen van de stad. Milaan kent twee grote voetbalclubs welke tegelijkertijd elkaars aartsrivalen zijn: Ac Milan en Internazionale, of kortweg Inter. Het moge duidelijk zijn dat deze twee clubs de stad op sportief vlak ernstig verdelen: je bent óf voor Milan, óf voor Inter. En de rivaliteit gaat ver. Internazionale, opgericht in 1908, is immers van oorsprong een rebelse afsplitsing van Ac Milan, welke werd opgericht in 1899. Hoewel de tijden zijn veranderd en de sociale status van beide supportersgroepen niet veel meer verschilt, wordt Inter nog altijd sterker geassocieerd met de werkende klasse. Ac Milan blijft de uitstraling houden van de rijkere club met helaas voor de Inter-supporters..een grotere prijzenkast. Op 5 kilometer van het centrum van Milaan ligt de thuisbasis van zowel Ac Milan als Internazionale. Met een capaciteit van 85.995 bezoekers en een volledige renovatie uitgevoerd in 2004, mag het stadion met recht imposant en stemmig genoemd worden. San Siro, zoals de oorspronkelijke naam van het stadion luidt, werd in 1925 gebouwd. In 1979 werd San Siro hernoemd naar Guiseppe Meazza, een succesvolle speler uit de geschiedenis van Inter. Iets waar de Ac Milan-supporters logischerwijs wat meer moeite mee hadden. Gevolg is dat hetzelfde stadion voor aanhangers van Ac Milan ‘San Siro’ wordt genoemd, en door Inter-fans ‘Guiseppe Meazza’. Over rivaliteit gesproken.. Het voetbal in Milaan heeft behoorlijk wat Nederlandse inbreng gekend, en bepaald niet zonder succes. Met het Nederlandse supertrio Gullit, Rijkaard en Van Basten in de gelederen, werd het einde van de jaren ’80 een glorieus tijdperk voor de club. Door de forse investeringen van mediamagnaat Berlusconi en de tactische hand van trainer Sacchi, werd een superteam gesmeed dat het Europese voetbal zou domineren. Met onder andere het winnen van het landskampioenschap en de Europa Cup 1 wordt de club naar ongekende hoogte gestuwd. Met de Nederlanders in een glansrol. Zo wordt Marco van Basten tweemaal topscorer van de Serie A en draagt Gullit de status van onbetwiste leider van het elftal. Rijkaard wordt bewonderd als stille kracht met een enorm fysiek en groot loopvermogen. En nog altijd zal de wat oudere Ac Milan-supporter een blijde fonkeling in zijn ogen krijgen wanneer je zegt uit Nederland te komen. ‘Aahh! Koellit! Van Basten! Rijkaard!’ Voor supporters van Internazionale ligt de Nederlandse inbreng nog wat verser in het geheugen. Onder leiding van José Mourinho en de kleine regisseur Wesley Sneijder wint het team in het seizoen 2009/2010 het landskampioenschap, de beker en de Champions League. Het lijkt bijna onlosmakelijk met elkaar verbonden..succesvolle Nederlandse voetballers in Milaan. Maar ook zonder Nederlandse inbreng is het bezoeken van een wedstrijd in Milaan de moeite waard. De passie van de tifosi, zoals de aanhang op z’n Italiaans wordt genoemd, de sfeer rondom het stadion..Milaan ademt voetbal en daar wil je bij zijn!